Vanaf november 1944 was Nederland verdeeld in een bevrijd en bezet gebied. Daartussen lag water en land, het doolhof van de Biesbosch. Onbegaanbaar voor iedereen die dit gebied niet kende. Er komt, dwars door dat doolhof van vaargeulen en kreken, een verbinding tot stand. Dit is het begin van de crossings. Er ontstonden twee crossroutes (Crossen: oversteken, overvaren, door de vijandelijke linies gaan), waarlangs zich al snel een regelmatige dienst ontwikkelde, de Militaire Koeriersweg.

Vaak waren de ongeveer 21 mensen 4 nachten per week in touw met deze gevaarlijk tochten, waarbij de kans op ontdekking door de Duitsers groot was. Niet elke crossing is gelukt en soms was men genoodzaakt terug te keren. De overtochten per roeikano of roeiboot vonden plaats in maanloze nachten. Liefst bij slecht zicht en weer om de kans op ontdekking tegen te gaan. Ondanks alle tegenslagen en gevaren (Duitse mitrailleurposten langs de route, patrouillevaartuigen, wind en regen, sneeuw, mist of storm) hield de crossline tot het einde van de oorlog stand.

Er ontstonden twee cross-routes:
1. Sliedrecht – Nieuwe Merwede – Amer -> Lage Zwaluwe (15 km):
Deze route begon in de Sliedrechtse haven, via de Helsluis naar de Huiswaardsloot, dan werd de roeiboot over de Overtoom gesleept, en via de Nieuwe Merwede ging het naar de haven van Lage Zwaluwe.

2. Werkendam – Biesbosch – Amer -> Drimmelen (13 km):
Over land van Werkendam naar de Bruine Kil, verder per roeiboot door de Bruine Kil over het Steurgat, langs de polder Pauluszand,via het Nauw van Paulus, richting Spijkerboor, de Amer over en zo naar de haven van Drimmelen.

De variant van Werkendam naar Lage Zwaluwe, was 18 kilometer lang.